مدل‌های موش دستکاری‌شده ژنتیکی تنها بخش کوچکی از ضایعات ژنتیکی را که باعث سرطان انسان می‌شوند، نشان می‌دهند. مدل‌های کنونی CRISPR–Cas9 می‌توانند این بخش را گسترش دهند، اما به دلیل اتکای آنها به اصلاح DNA مستعد خطا عملکرد آنها محدود شده‌ است. محققان سیستمی را برای ویرایش اولیه in vivo با رمزگذاری یک ویرایشگر اولیه Cre-inducible در سطح ژنوم نطفه موش ایجاد کردند.

این مدل امکان مهندسی سریع و دقیق طیف گسترده‌ای از جهش‌ها در رده‌های سلولی و ارگانوئیدهای مشتق‌شده از بافت‌های اولیه، از جمله جهش Kras مرتبط با مقاومت دارویی و جهش‌های کانونی Trp53 که معمولاً در سرطان پانکراس مشاهده می‌شود را می‌دهد. با این سیستم، ویرایش اولیه سوماتیک را در داخل بدن با استفاده از نانوذرات لیپیدی نشان دادند و سرطان ریه و پانکراس را از طریق تحویل ویروسی RNA‌های راهنمای ویرایش اولیه یا پیوند ارتوتوپی ارگانوئیدهای ویرایش‌شده اولیه مدل‌سازی کردند. محققان این مطالعه معتقدند که این رویکرد باعث تسریع مطالعات عملکردی جهش‌های مرتبط با سرطان و ترکیب‌های ژنتیکی پیچیده می‌شود که ساخت آن با مدل‌های سنتی چالش برانگیز است. نتایج این مطالعه در مجله Nature Biotechnology به چاپ رسیده است.

ترجمه و بازنویسی: دکتر ارغوان حسین پوری