ترکیبات آنتی بادی-دارو (ADCs) یکی از سریع‌ترین کلاس‌های در حال رشد داروهای سرطان‌شناسی در توسعه داروهای مدرن هستند. با استفاده از قدرت های شیمی درمانی سیتوتوکسیک و درمان هدفمند، ADCها در ارائه عوامل سیتوتوکسیک بسیار قوی به سلول های سرطانی که آنتی ژن های سطح سلولی ویژه را بیان می کنند، منحصر به فرد هستند.

در سرطان ریه، الگوی درمان به طور چشمگیری در سال های اخیر تغییر کرده است و اکنون ADC ها به عنوان گزینه های موثر برای بیماران مبتلا به سرطان ریه در حال اضافه شدن هستند. از سال 2020، اولین ADC برای بیماران NSCLC مورد تایید FDA (تراستوزوماب دروکستکان) قرار گرفته است و دو ADC به عنوان درمان پیشرو که در حال حاضر تحت ارزیابی هستند (patritumab deruxtecan، telisotuzumab vedotin) مورد تایید FDA قرار گرفته اند. علاوه بر این، چندین کارآزمایی در مراحل اولیه در حال ارزیابی ADC های جدید هستند، و انتظار می رود ADC های انتخابی و قوی تر به زودی به گزینه های درمانی در کلینیک تبدیل شوند.

ترجمه و بازنویسی: دکتر ارغوان حسین پوری