اگر یک حیوان وحشی مثل یک مار را به یک کودک شش ماهه نزدیک کنید یا بچه را در تاریکی قرار دهید قطعا می‌ترسد بدون اینکه پدر و مادرش چیزی به او آموزش داده باشند!
اگر پرنده‌های مقوایی از گونه‌های مختلف را به پرنده‌ای که تازه از تخم درامده نشان دهیم، آن پرنده بدون اینکه آموزشی از مادرش دیده باشد از پرنده‌ی مقوایی می‌ترسد، ساکت شده و خود را زیر چیزی پنهان می‌کند. ترس پرنده وقتی شدیدتر می‌شود که مقوا به شکل پرنده‌ی شکاری ساخته شده باشد و مثلا گردن کوتاهی داشته باشد.

در این مثال‌ها تصویر مار یا تاریکی یا پرنده‌های شکاری در حافظه‌ی فیلوژنتیکی همه‌ی افراد گونه ثبت شده و بدون نیاز به آموزش، همه‌ی افراد آن گونه از این فاکتورهای هراس انگیز می‌ترسند.
این یعنی ژنوم هر گونه مدارهای عصبی افراد آن گونه را طوری سیم پیچی می‌کند که به ازای یک دریافت حسی خاص، رفتار مشخصی را بروز بدهند.
حافظه‌ی فیلوژنتیکی محدود به ترس‌های ما نیست.عنکبوتی که بدون دیدن پدرو مادرش قادر است با الگوهای خاصی خانه‌ی خود را درست کند یا غازی که تمام اجسام تخم مرغی شکل را صرف نظر از اینکه بچه‌اش باشند یا نه به زیر خود می‌کشد تا آن را گرم نگه دارد، همگی نشان از وجود حافظه‌ی فیلوژنتیکی مشابه در همه‌ی افراد یک گونه هستند.

فهم حافظه و یادگیری، تنها بخشی از مباحث جذاب علوم اعصاب است که می‌تواند به ما در درک بیشتر پیچیدگی‌های مغز کمک کند. اگر شماهم به این موضوعات علاقه دارید، شرکت در دوره‌ی نوروساینس بیولوژیسم را از دست ندهید.